19

Κουράσιο(1) εστολίζεταν Σαββάτο όλη μέρα,
στολίδια δεν απόσωναν να την αποστολίσουν
και το ταχιά(2) την Κυριακή στην εκκλησιά να πάει.
Απ’ το τσιοσμέ(3) εδιάβηκεν, πούταν τα παλικάρια,
στη μια μεριά ήταν δώδεκα, στην άλλη δεκαπέντε
και πέρασεν τα δώδεκα κι πάει στα δεκαπέντε.
Καλ’ μέρα δεν τους έδωσε, πολλή καλ’μέρα νάχει.
Βρε ιδέ την ασημόβεργα τ’ν ασημοζυμωμένη,
πως στέκει, πως λυγίζεται, καλ’μέρα δεν μας δίνει,
καλ’μέρα δεν μας έδωσε πολλή καλ’μέρα νάχει.
Αυτή δεν είν απ’ άνθρωπο, π’ ανθρώπους καμωμένη
αυτή είναι ΄πο τους ουρανούς καγκελοτουρνεμένη(4).
Στα σύννεφα εκρύβεται να μη παρβασκουρσέψει(5),
τα σύννεφα εσκόρπισαν κι η κόρη φανερώθ’κεν.
Όσοι ρωμιοί την έβλεπαν το «Κύριε ελέησον» λέγουν
κι όσοι Τουρκιά κι αν άκουσαν, το σαλαβάτι6 κάνουν.

Ερμηνευτικά:
1. Κουράσιο: η κοπέλα, η κορασίδα
2. ταχιά: αύριο
3. τσιοσμές: βρύση που παίρνει νερό όλο το χωριό
4. καγκελοτουρνεμένη: μεταφορική έννοια, ομορφοφκιασμένη
5. παρβασκουρσέψει: παραστρατίσει ηθικά
6. σαλαβάτι: προσευχή